december 2015
Wethouder Addy Verschuren opende op 4 december de laatste winkel naast het nieuwe Stadhuis van Zaandam. 'Wonders' is een koffiehuis met lekkere koekjes en broodjes. De sfeervolle inrichting is als een dorpscafé: aan de achtergevel kan je bij een raam zitten dat uitzicht geeeft op de Provinciale Weg onder je: het is een bebouwde brug!
Meer hierover hier in het Noordhollands Dagblad!.
oktober 2015
"Het ingewikkelde samenspel tussen de mensen, hun huizen en de stad is in de vorige eeuw op een belachelijke manier versimpeld. Dat kunnen we met de kennis van nu vaststellen. Het wonen werd met met man en macht technisch aangepakt en vervangen door huisvesten."
Over de Gebiedsontwikkeling in het Spuikwartier verscheen een ingezonden brief van Mieke Bosse in de lokale krant "Den Haag Centraal".
Zie "Publicaties" op deze site.
juli 2015
Opgegroeid met het vergaren en bewaren van dictaten, foto’s, documentatie, brochures, tekeningen en boeken behoor ik tot de generatie weggooiers. We moeten. Onze kantoren puilen uit, onze boekenkasten puilen uit en onze vertraagtechnieken zijn inmiddels sluwer dan de griekse smoesen. Zo kan het niet langer. Met het nieuws over de zoveelste europese deadlines-die-verlopen-terwijl-er-niets-gebeurt zitten wij voor de kast en denken: wat moet er uit?
De apparaterij.
We waren erbij! We zagen ze komen: de apparaten. Ooit, voordat ze kwamen, konden wij met het diploma op zak, zo de wereld intrekken met een rotring pen en een sjabloon. Dat volstond overal, want je kunt er net zo makkelijk in Warschau een poolse mensa mee inrichten als thuis werken aan een academisch ziekenhuis. Je hebt niet veel nodig: je hersens, je vernuft en een sjabloon om de tekening netjes te letteren. Dat letteren werd als eerste overgenomen door een APPARAAT. Wij hadden een van de eerste in Den Haag, een scriber, en ook de gestaalde high-tech-kaders uit de haagse architectenscene kwamen uitgelopen om het te zien: een apparaat dat kon letteren. Het had wel wat voeten in aarde, want je moest je rotring-pen er in schroeven, op de juiste hoogte, instelbaar met een andere schroefdraad. En als de pen het dan deed, -meestal, anders moest de schroefprocedure achterste voren uitgevoerd worden, het gewichtje in de pen aangeklopt en montage herhaald worden - kon je op een mini-typmachine de letters invoeren en dan ging het armpje met de pen bewegen en de letters schrijven. MIRAKEL. Er was een houder met cassettes, die onder het tekentafelblad geschroefd moesten worden. Dan zou iedereen een eigen apparaat moeten hebben (onbetaalbaar), dus wij kochten een karretje en iedereen kon de scriber gebruiken. En het zou wat worden met die cassettes, daar zouden allerlei lettertypes en symbolen voor gemaakt worden. Het was gewoon niet bij te benen, die ontwikkeling! Hij staat er nog steeds, het karretje. Met de scriber. De sjablonen zijn er ook nog, van 1:50 tot 1:200, in het karretje. We krijgen het niet voor elkaar, de HighTech weg te kieperen.
